Jedwabniki morwowe szepcza w morwie.
Nie jedza tych miekkich bialych jezyn
pelnych cukru co nie daje alkoholu.
Jedwabniki morwowe sa delikatne, cierpliwe

zuja liscie z wilgotnym dzwiekiem.
Usypia to je lecz wokol swych ramion
snuja kokon okragly dwobiegunowy
nitka sliniaca sie, i zasypiaja uspokojone.

Wyprozniajac go odwijajac jedwabna nitke
aby stala sie piekna suknia
rownie pieknej damy ktora nosi ja z szykiem.

Po smierci damy jedwab towarzyszy jej
w grobie na ktorym w zasadzonej
w pardzierniku morwie szepcza bez konca jedwabniki.

Jacek Roubowicz