Accueil L’oulipien de l’année C’est un soir de vent
Περὶ ἐσπέρας ἀνέμου, βροντῆς καὶ ὄμϐρου

Page précédente Page suivante
Ἃυτη ἐστὶν ἐσπέρα ἀνέμου, βροντῆς καὶ ὄμϐρου. Φαίνεται ἀναγιγνωσκομένη τὸ τῶν Ῠψηλῶν Ὀλολύζοντος Ἀνέμου βιϐλίον δι’ εἰκόνων συνέχειας γραφόμενον. Ἀλλ’ ἐξαίϕνης ἐϐροντῆσε, εἶτα δ’ ὁ διαμένων ὑετός εἰς ὄμϐρον μεταϐάλλει, μετ’ἀστραπῶν καθαρῶν ἢ διακεχυμένων καὶ χειμῶνος ὄς πως μαστιγοῖ τὰ χλωρὰ φυλλὰ ἐν φαιᾴ ἐσπερᾴ. Διὰ τoῦ τῆς θυρίδος αὐτῆς περιέχου εἰσδύονται λεπτὰ λινὰ ὑετοῦ ἐλαυνομένου ὑπὸ βιαιῶν καταφορῶν ἃς ὁ ἂνεμος ἐντρίϐει κατὰ τὴν αἰφνίδιον εὐπορίαν ὄμϐρου ὅν οὒτε πόα βούλεται οὒτε βροντὴ ἣ ὑμεῖς πηδᾶν ποιεῖ ὥσπερ παῖς ἢ ὅδε ἂνεμος ὅς ὀλίγου κατέχει τὸν φθόγγον ἐσπερινῆς κώδονος.

Imitation de « l’Abeille attique », alias le polygraphe Xénophon (430 env. – 355).